De ondraaglijke lichtheid van goud

Nu de rust weer terug­keert in de euro­zone lijkt het ook weer gedaan met de snelle groei van de goud­pri­js. Boven de 32 duizend euro de kilo klok­te het goud nog af een week gele­den, en nu zet de dal­ing met een even grote snel­heid in. Een snelle blik op het koersver­loop van de afgelopen drie jaar leert dat de eerste belan­grijke ste­un­zone voor goud rond de 25 duizend euro per kilo ligt, in welk geval er een mooi hoofd-schoud­er-patroon in de maak is.

Als de goud­pri­js plot­sel­ing fel gaat dalen is er alti­jd een groep beleg­gers die gelooft dat de mark­ten wor­den gema­nip­uleerd. Dat klinkt alsof er iets gebeurt dat niet hele­maal door de beugel kan, ter­wi­jl het in feite een volkomen legi­t­ieme affaire betre­ft. Een Jip-en-Jan­neke-voor­beeld. Uw bank en uzelf gaan een con­tract aan waarin staat dat de bank u op een vast­gestelde datum in de nabi­je toekomst een bepaalde hoeveel­heid goud­cer­tifi­cat­en zal lev­eren. U gaat dat con­tract natu­urlijk alleen aan als de pri­js van de door de bank aange­bo­den goud­cer­tifi­cat­en lager ligt dan de huidi­ge vraag­pri­js op de markt, en u gelooft dat de goud­cer­tifi­cat­en min­stens hun waarde zullen behouden. De bank gaat het con­tract alleen aan wan­neer hij gelooft dat de pri­js van de goud­cer­tifi­cat­en in de toekomst zal dalen, zodat de bank het ver­schil tussen wat u betaalt en de toekom­stige pri­js in zijn zak kan steken. De bank hoeft op het moment van teke­nen de beloofde goud­cer­tifi­cat­en niet in bez­it te hebben, en gaat dus naked short. Als die short posi­tie van de bank erg groot is dan kan de markt gaan geloven dat de short posi­tie win­st­gevend zal zijn (bvb. omdat ze wordt aange­gaan door een bank die in het eerste kwartaal van 2010 geen enkele han­dels­dag ver­lies heeft gele­den). De markt ver­li­est dus het geloof dat de goud­cer­tifi­cat­en meer waard zullen wor­den en begint te verkopen. Ver­vol­gens neemt het aan­bod van goud­cer­tifi­cat­en scherp toe ter­wi­jl de vraag afneemt, en gaat de pri­js van de goud­cer­tifi­cat­en als vanzelf dalen…

Zow­el in de Verenigde Stat­en van Ameri­ka als die van Europa wor­den nu wet­ten gestemd die de tomeloze spec­u­latie van groot­banken aan ban­den moet leggen. Als het kalf ver­dronken is, zo wil immers het spreek­wo­ord, dempt men de put. En er zijn nog grote put­ten te dem­pen, zow­el in ter­men van schatk­ist­pa­pi­er als in ter­men van derivat­en. Maar voor de lange ter­mi­jn beleg­ger is de huidi­ge dal­ende goud­pri­js goed nieuws. Er is nu even tijd om op adem te komen, en de goud­pri­js te lat­en con­solid­eren. Nieuwe aankopen van baar goud wor­den weer bespreek­baar. Want de goud­be­leg­ger kan uitzien naar nog min­stens twee vol­gende val­u­tacri­sis­sen: het Britse pond, en de US dol­lar. Over de schuld­posi­tie van deze twee naties is al genoeg geschreven.