DE GOUDPRIJS

Over het Goud, daar­voor moeten we natu­urlijk bij de spe­cial­ist bij uit­stek zijn, Robert heeft weer een inter­es­sante col­umn geschreven over de GOUDPRIJS …

DE GOUD­PRI­JS

Toen het goud in juli 1971 door de Fed op een pri­js van $ 35 per troy ounce (31,1 gram) als een ​‘bar­bar­ic rel­ic’ werd afgedaan, bedroeg de totale Amerikaanse staatss­chuld niet meer dan 4% van het Bru­to Bin­nen­lands Prod­uct (BBP). Bij de inzet van het economisch her­s­tel in 1982 bedroeg de staatss­chuld zelfs niet meer dan 2,8% van het BBP. Met alle geld­in­jec­ties, garanties, fis­cale stim­u­ler­ings­maa­trege­len en ​‘quan­ta­tive eas­ing’ (door de cen­trale bank overgenomen staatss­chuld) zit­ten we intussen thans op bij­na 30% (!) van het BBP. Durft nog iemand te geloven dat het hier­mee alle­maal weer goed komt?



Jazek­er! Dat geloof word je met name vanaf de kansel van de Fed en de Trea­sury bijge­bracht. Opval­lend is dat veel media deze ​’good news eupho­ria’ zon­der veel kri­tiek overne­men. Ten tijde van een oor­log is er alti­jd opval­lend sprake van desin­for­matie. In dat kad­er lijkt het nu ook wel oor­log met eve­neens opval­lend veel harde feiten:

1) De uit­slag van de ​‘stress tests’ (wat die ook waard zijn) werd ver­traagd door­dat de 
de Trea­sury (min­is­terie van Finan­ciën) meer tijd nodig had om de resul­tat­en zodanig 
te kun­nen inter­preteren dat er geen al te grote somber­heid uit kon wor­den opgemaakt. 

Vervolgens:
a) Toen Turn­er Radio Net­work reeds op 19 april j.l. meldde de beschikking te hebben over 
een samen­vat­ting van 10 pun­ten inza­ke deze stress tests, werd door de Trea­sury een 
verk­lar­ing afgegeven dat TRN onmo­gelijk in het bez­it hier­van kon zijn; allicht: er 
stond in te lezen dat de 19 groot­ste ​‘onder­zochte banken’ tech­nisch insol­vent waren 
en dat het omvallen van één of twee van deze insti­tuten het gehele ver­mo­gen van de 
Fed­er­al Deposit Insur­ance Cor­po­ra­tion (het vangnet van de banken) zou wegvagen. 
b) De Fed heeft deze banken overi­gens zwi­jg­plicht over de resul­tat­en opgelegd!
c) Op 22 april j.l. meldde Asso­ci­at­ed Press eve­neens over een afschrift van het 
stress­rap­port te beschikken. Na afstem­ming met TRN meldde AP dat de Trea­sury had 
gel­o­gen door te melden op 19 april nog geen inzage in de ​‘stress’ stukken te hebben 
gehad.

2) Op 24 april rap­por­teerde het befaamde finan­ciële nieuwssta­tion Bloomberg, dat ​‘insid­er
trad­ing’ (aan­de­len­trans­ac­ties door staf- bestu­ursle­den van bedri­jven) in de voorbije 
weken op de New York Stock Exchange meer dan acht maal grot­er was (acht maal 
meer verkop­ers dan kop­ers) dan gemid­deld. Hieruit valt eve­neens af te lei­den dat het
ken­nelijk toch niet hele­maal pluis is in beleggersland.

3) Even opmerke­lijk was de onder ede afgelegde verk­lar­ing van Ken­neth Lewis, CEO van 
de Bank of Amer­i­ca. Hij had de fed­erale regering ingelicht over de enorme ver­liezen bij
Mer­ill Lynch, veel grot­er dan voor­ma­lig min­is­ter van Finan­ciën Paul­son en Fed 
voorzit­ter Bernanke hem had­den voorge­houden. Toch werd hem deze ​‘deal’ door de 
strot geduwd. Koste wat het kost moest een tweede Lehman wor­den voorkomen.
Je mag zeggen, dat zulks zelfs naar chan­tage riekt. Voor de beleg­gers echter geen 
Aan­lei­d­ing om hier­bij lang stil te staan.

4) Op de laat­ste G‑20 meet­ing vorige maand werd het IMF door de VS onder druk gezet 
om althans de med­edel­ing te doen de gehele goud­voor­raad ad 3.217 ton te verkopen
(sinds 1971 heeft het IMF nooit meer een ounce verkocht!) Dat kan trouwens alleen met 
toestem­ming van de lid­stat­en. Dit ter lenig­ing van de inter­na­tionale finan­ciële nood.

Chi­na gaf onmid­del­lijk aan hierin geïn­ter­esseerd te zijn. Bij een pri­js van $ 1.000
per ounce zou dat voor Chi­na niet meer bedra­gen dan 5,25% van de totale dollarreserve. 

De Amerika­nen had­den daarop echter vol­doende rede­nen om dat tegen te houden 
al was het maar om te voorkomen dat China’s invloed bin­nen het internationale 
mon­e­taire sys­teem te veel zou toen­e­men; immers, dit sys­teem wordt vooral­snog geheel 
door het goud­kar­tel (geregis­seerd door de Trea­sury en de Fed), nog­maals om de goud- 
en zil­ver­pri­js geheel te kun­nen bli­jven beheersen. 

DE REDEN HIER­VAN IS HET VOORKOMEN VAN EEN NIEUWE MONETAIRE 
ROL VAN HET GOUD DIE VERDERE MANIP­U­LATIE UIT­SLUIT EN 
DAARMEE HET FAIL­LI­IET VAN DE DOL­LAR GEPAARD MET EEN STERK 
DAL­ENDE KOOP­KRACHT (INFLATIE) INLUIDT*.

Bij deze manip­u­laties (hierover ver­schi­jnt bin­nenko­rt een nieuwe col­umn) zou een 
figu­ur als Bernie Mad­off volledig verbleken! 

5) De vast­goed­markt kent met een nog steeds fors oplopend aan­tal foreclosures 
(ged­won­gen verkopen) van 1.7 miljoen in 2008 naar 2.1 miljoen thans een meer dan
drama­tisch ver­loop. Toch wor­den er voort­durend ​‘licht­pun­t­jes’ naar buiten gebracht. 
Een langza­mere dal­ing wordt geïn­ter­pre­teerd als een voorzichtige her­s­tel. Het aantal
delin­quen­cies (wan­be­talin­gen) is nog steeds groeiende. Dat betekent dus ook nog steeds 
een toe­name van de tox­ic assets (slechte leni­gen) en voortzetting van de quantative 
eas­ing. Men spreekt in dit opzicht al van een ​‘dis­as­ter­ville’ (Sodom en Gomorrha?).

6) De World Gold Coun­cil – de derde ​‘per­sarm’ van de Amerikaanse Trea­sury – maakte 
meld­ing van de Chi­nese goudaankopen met een slordi­ge 450 ton tot 1.045 ton (nog niet 
meer dan 1.6% van de totale dol­lar­reserve), maar pas nadat dit bericht door de People’s
Bank of Chi­na (PBOC) zelf naar buiten was gebracht. Dat de Chinezen reeds vanaf 2003 
onop­val­lende wijze gemid­deld 90 ton goud per jaar uit eigen bron aankochten, 
werd nooit ver­meld. Opval­lend was dat dit bin­nen de krin­gen van de beleidsmakers 
in de VS wel degelijk was opge­merkt maar uit­er­aard niet naar buiten gebracht. Nog 
opval­len­der was dat de goud­pri­js nadi­en rond het niveau van $ 900 bleef vigeren. Dit is 
alleen begri­jpelijk vanu­it de van over­hei­dswege gedreven acties op de Comex 
Com­modi­ties Exchange) in New York en de LME (Lon­don Met­als Exchange). De 
pri­js van het goud zou anders al lang door het pla­fond van $ 1.000 zijn geschoten,
(zie chart).



7) ​‘De Amerikaanse kap­i­taal­markt draait weer op volle toeren’, schreef De Telegraaf zoals 
aangegeven in de zgn. White Papers van de Fed. Een voor­beeld van een gebrek aan 
transparantie dat zich ver­taalt in onder­maatse analyse. Gesterkt door de kapitaalinjecties 
en garanties van de staat kon­den er door de banken nieuwe aan­de­len wor­den opgehaald
om het ver­mo­gen verder op te poet­sen. Van toekom­stige afschri­jvin­gen op gifitge 
lenin­gen werd even­wel niet gerept, ter­wi­jl de huizen­markt nog niet is uitgebodemd 
en de com­mer­ciële vast­goed­markt nog goed­deels met de afdal­ing moet aanvangen.

Samengevat: Wash­ing­ton staat met de rug tegen de ​‘Wall’ en kan niet anders dan een 
vals stem­pel van vertrouwen afgeven om te proberen te red­den wat er nog te red­den valt! De grote meerder­heid van beleg­gers en finan­cieel anal­is­ten behoren tot de ​‘gelovi­gen’ en mis­sen ken­nelijk de kri­tis­che mas­sa om te doorzien wat er feit­elijk speelt en vooral hoe het spel wordt gespeeld. Daar­bij speelt ook het ​‘mom’ elka­ar geen depressie aan te prat­en, niet meer dan een pure dro­gre­den! Dro­gre­de­nen zijn his­torisch gezien vanu­it de optiek van Wash­ing­ton bepaald geen unicum en ook Oba­ma zal daarin maar weinig veran­der­ing kun­nen brengen. 

Zoals de vorige depressie tot in lengte van jaren geschiede­nis bleef schri­jven, zal deze ontwik­kel­ing daarop straks alles­be­halve een uit­zon­der­ing mak­en. Zoals men pas geruime tijd na de 17^e eeuw van een Gouden Eeuw sprak, sprak men ook pas geruime tijd na de Depressie van een depressie, omdat een depressie ten tijde van een depressie nu een­maal not done is!

Gold sup­pres­sion scheme
Veel belan­grijk­er dan dit nietes-welles spel­let­je is wat de niet-west­erse cen­trale banken (Chi­na, Tai­wan, India, Sau­di-Ara­bië, Iran, Kuweit, Emi­rat­en, Rus­land, Venezuela etc.) doen met betrekking tot hun goud- en val­utabeleid. Ongetwi­jfeld kri­jgt China’s voor­beeld navol­ging. Gebleken is dat deze bankiers niet tot de verkop­ers van het edel­metaal behoren maar veeleer tot de kop­ers. Geholpen door het voort­durende zgn. gold sup­pres­sion scheme (goud­pri­js onder­drukking­spro­gram­ma) kan er door de cen­trale banken van deze lan­den nog steeds goud wor­den gekocht bene­den de pri­js van $ 1.000 per ounce. Deze banken spe­len het spel zodanig per­fect mee, dat de goud­pri­js na elke ​‘sup­pressie’ slechts gecon­troleerd opveert, sinds kort de Modus Operan­di genoemd. Alle spel­ers weten dat de wereld­goud­pro­duc­tie struc­tureel dal­ende is. 

Goud, de enig echte valuta
Mocht­en west­erse banken onder de huidi­ge omstandighe­den nog steeds door­gaan met hun goud­verkopen dan impliceert dat meer dan ooit minacht­ing voor de belast­ing­be­taler. Immers, dit goud is gemeen­schaps­goud! Dit goud zal straks blijken de enige buffer te zijn. Het wordt voor de Amerika­nen pas echt ver­dri­etig als het vertrouwen in de dol­lar zodanig verder ineen­schrompelt dat geen land de Amerikaanse schuld nog wil financieren. 

De Azi­atis­che goudaankopen tonen eens te meer aan dat goud de enige echte en onbe­laste val­u­ta is. Chi­na staat nu te boek als vijfde op de lijst van de 20 groot­ste goudreserve houdende naties na de VS met 8.133 ton (hoewel sinds 1971 nooit meer beves­tigd!), Duit­s­land met 3.412 ton, IMF met 3.217 ton (onder toezeg­ging van enige lid­stat­en) en Frankrijk met 2.487 ton. Ned­er­land staat met 612 ton op een tiende plaats, nog vóór de ECB met 537 ton en Oost­en­rijk met 280 ton op de twintig­ste plaats. Bel­gië komt op deze lijst niet voor. 

Het geloof boven de wetenschap
Op alle mogelijke manieren moet voorkomen wor­den dat het geloof in een economis­che malaise wor­tel zal schi­eten. Hoe langer het geloof in een goede afloop in stand kan wor­den gehouden, hoe meer tijd Wash­ing­ton hoopt te kri­j­gen om een Armaged­don af te wen­den. De weten­schap dat onze kinderen met de gevol­gen (aan­merke­lijk hogere belastin­gen bij een ges­lonken koop­kracht) wor­den opgeschept, deert nu niet. Wash­ing­ton zal poli­tiek gezien niet anders kun­nen dan kiezen voor voortzetting van het beleid van quan­ti­ta­tive eas­ing om de schulden te ​‘kun­nen bli­jven’ financieren. Alleen hyper­in­flatie kan dan nog de schuld doen ver­damp­en. Voor de con­sument en belast­ing­be­taler een dodelijk sce­nario maar wel posi­tief voor de goud­pri­j­son­twik­kel­ing. Goud rust maar roest nooit!
* Nadat vanaf 2001 de teugels op de staatss­chuld wer­den gevierd is de goud­pri­js in dol­lars intussen met ruim 260% geste­gen of op jaar­ba­sis gemid­deld met ruim 15%. Als gevolg van de geste­gen euro ten opzichte van de dol­lar bedraagt de sti­jging van het goud in euro’s ​‘slechts’ 133% of ruim 10% op jaar­ba­sis (tot nu toe). De Amerikaanse regering heeft deze gemid­delde sti­jging van het goud of dal­ing van de koop­kracht toege­lat­en als con­cessie op de hand­hav­ing van de fiat­dol­lar als reserve­va­l­u­ta. Had men deze (min­i­male) sti­jging niet toege­lat­en dan zou de sit­u­atie mid­dels een veel sterkere gold back­war­da­tion op de COMEX en de LME al lang uit de hand zijn gelopen met alle gevol­gen van dien. Van een vri­je markt is natu­urlijk al lang geen sprake meer!

Over de gedaalde koop­kracht gespro­ken: gezien de geste­gen goud­pri­js sinds 1971 bedraagt de koop­kracht van de dol­lar nog geen 5% vergeleken met de pri­js van 35 dol­lar in 1971. Kon men in 1971 nog een ounce kopen voor 35 dol­lar, nu kost dat rond de 900 dol­lar. Gezien de val­u­taver­wa­ter­ing is het edel­metaal nog steeds onge­ho­ord onderge­waardeerd. Het omge­keerde geldt daar­ente­gen voor de S&P met een koers/​winstverhouding van 59 en een div­i­den­dra­tio van slechts 3,1% (thans), ter­wi­jl die his­torisch gezien onder deze omstandighe­den min­stens het dubbele had moeten zijn. Con­clusie: of de bedri­jf­swin­sten moeten ver­dubbe­len of de beurs maakt opnieuw een nieuwe tuimeling.

Over goud als reserve gespro­ken: in de 19^e eeuw bestond ca. 40% van de geld­ho­eveel­heid in de wereld uit goud waar­bij de overige 60% de nationale val­u­ta verte­gen­wo­ordigde. Echter, door het terug­draaien van de rol van het goud kon de poli­tiek de kiez­er mooiere beloftes voorhouden die ges­tand wer­den gedaan mid­dels de uitzet van de geld­ho­eveel­heid (geld­pers). Intussen is de rol van het goud in het inter­na­tionale mon­e­taire cir­cuit tot min­der dan 2% gere­duceerd als gevolg van de geste­gen geldhoeveelheid. 

Voor de instand­houd­ing van een redelijk vertrouwen in het bankpa­pi­er zou de rol van het edel­metaal tot min­stens 10% van de geld­ho­eveel­heid dienen te wor­den ver­g­root. Op zich zou dit al tot een vervi­jfvoudig­ing van de huidi­ge goud­pri­js lei­den zon­der dat sprake zou zijn van enige over­waarder­ing! Naar­mate de geld­ho­eveel­heid verder toe­neemt zon­der dat de pri­js van het edel­metaal mee sti­jgt, dreigt dit span­ningsveld steeds meer onbe­heers­baar te worden.
Het beleg­gingskap­i­taal heeft dan nog maar één vluchtweg: edel­metaal en andere hard assets! 

Waarschuwing
Alle ​‘fraaie’ licht­pun­t­jes en beursre­to­riek ten spi­jt zal men met de huidi­ge quan­ti­ta­tive eas­ing vooral moeten let­ten op de ontwik­kelin­gen op de Amerikaanse oblig­atiemarkt. Voor­lop­ig heeft Chi­na weer $ 30 mil­jard aan lenin­gen opgenomen, maar er dient nog voor een bedrag van ca. $ 2.000 mil­jard aan financier­ing te wor­den gevon­den. Daar­bij is geen reken­ing gehouden met de sterk teruglopende belastinginkom­sten alsmede de oplopende teko­rten bij de indi­vidu­ele stat­en (de staat New Jer­sey met New York kampt alleen al met een teko­rt van ruim 60 mil­jard dol­lar in het pen­sioen­fonds!), nog afgezien van dreigende gigan­tis­che teko­rten in de zorg- en oudedag­sec­toren. Als de buiten­landse berei­d­heid tot schul­dop­name opdroogt en de Fed bijgevolg de staatss­chuld moet overne­men, valt de bodem volledig uit de markt. De dol­lar raakt dan ​‘uit zicht’, waar­door de goud­pri­js niet anders dan sterk door het huidi­ge pla­fond van $1.000 zal schi­eten. Voor de euro zou dat eve­neens een ram­pza­lige ontwik­kel­ing beteke­nen met een sterk negatieve han­dels­bal­ans tot gevolg.

Robert Bron­cel
voor US Markets