CHINA GAAT VOOR GOUD!

Tij­dens de olymp­is­che spe­len hebben de Chinezen blijk­baar de smaak te pakken gekre­gen. Twee weken gele­den maak­te Chi­na bek­end dat de goud reserves sinds 2003 ruim zijn ver­dubbeld naar dik 1000 ton.

CHI­NA GAAT VOOR GOUD!

Tij­dens de olymp­is­che spe­len hebben de Chinezen blijk­baar de smaak te pakken gekre­gen. Twee weken gele­den maak­te Chi­na bek­end dat de goud reserves sinds 2003 ruim zijn ver­dubbeld naar dik 1000 ton. Dit is natu­urlijk peanuts in ver­houd­ing tot hun dol­lar reserves, maar het sig­naal wat ermee afgegeven wordt is duidelijk. Chi­na zal de dol­lar (vooral­snog) bli­jven ste­unen maar gaat mid­dels o.a. het inkopen van grond­stof­fen en edel­met­al­en wel wat aan risi­cosprei­d­ing doen. 

Natu­urlijk zal er nog wel een cor­rec­tie op de explosieve sti­jging van ​“het vertrouwen” komen waar­door de beurzen, met Azië voorop, al weer enige tijd de vlag uithangen. 
Helaas voor ons en de US is de sti­jging in Chi­na een stuk real­is­tis­ch­er dan in het west­en. Waar wij prat­en over ver­trag­ing van de krimp, praat men in Chi­na over sta­bil­isatie van de groei. In Chi­na wor­den alle cijfers met betrekking tot dalin­gen uitge­drukt als dal­ing van de groei. Er is namelijk nog steeds 6 tot 7% groei en dit zijn per­cent­ages waar wij in het west­en alleen maar mogen dromen.
Ik word echt hele­maal sim­pel van pub­li­caties in de finan­ciële media, waarin bijvoor­beeld wordt gemeld dat de uitverkopen in Chi­na gedurende 2008 zijn teruggelopen. Er zijn in Chi­na in 2008, dik 700.000 auto’s meer verkocht dan in 2007, een sti­jging die weliswaar voor het eerst in jaren onder de 10% uitkomt, maar nog alti­jd 6% bedraagt. 

Krimp is pas krimp als er min­der han­del is. Een dal­ing van de groei is een stuk min­der ern­stig dan de ver­trag­ing van de krimp. Natu­urlijk staan er nu mensen op die zeggen dat het keer­punt voor de lan­gere ter­mi­jn belan­grijk­er is dan de huidi­ge sit­u­atie. Het dieptepunt passeren is voor de lange ter­mi­jn ontwik­kel­ing immers beter dan het passeren van de top. In de economie is het echter nog alti­jd zo dat iedere plus betekent dat er reserves kun­nen wor­den opge­bouwd, waar iedere min tot gevolg heeft dat er op de reserves moet wor­den inge­teerd. In de prak­tijk betekent dit dat economieën die groeien en dis­ci­pline hebben, hun voor­sprong ten opzichte van de ver­liez­ers alleen maar zien oplopen. Het is niet voor niets dat de US al 100 jaar een ste­vige greep op de wereld heeft. Zij hebben door hun enorme daden­drang (lees dis­ci­pline) een geweldige wel­vaart gecreëerd Deze hebben zij kun­nen hand­haven door in kri­tieke sit­u­aties offers te bren­gen in de vorm van (vooral door hen­zelf gerecht­vaardigde) oor­logvo­er­ing, zow­el poli­tiek als mon­e­tair. Dit heeft uitein­delijk gelei­dt tot de sit­u­atie waarin we nu zit­ten. De houd­baarhei­ds­da­tum van oneindi­ge groei en het struc­tureel ​“verdedi­gen” van de vri­jheid op andere con­ti­nen­ten is his­torisch gezien beperkt.

Aan alles komt een eind. Zoals Jim Rogers eerder op een sem­i­nar aan­gaf, was de 19^e eeuw voor de UK, de 20^e voor de US. De 21^e eeuw geeft hij aan Chi­na, of dit inder­daad het geval wordt weet ik niet. De reserves, de dis­ci­pline, de grote groep jonge mensen en de omvang van het land, lijken echter inder­daad die kant op te wijzen. Chi­na heeft op een gezonde democ­ra­tie na, alles wat het nodig heeft om bin­nen 20 jaar de groot­ste economie en daarmee het machtig­ste land ter wereld te worden.

In Ameri­ka is men blij dat er in april ​“slechts” een half miljoen nieuwe werkelozen zijn ingeschreven. Dit duidt blijk­baar op bodemvorm­ing. Uit­er­aard is dit een dal­ing van 25% ten opzichte van de eerste 3 maan­den van het jaar. Maar het is natu­urlijk geen 25% dal­ing van de werkeloosheid. Ik wacht met span­ning af of ik deze week nog een kran­tenkop kan vin­den met de tekst ​“WERKELOOSHEID VS DAALT IN APRIL”

Laat ik voorop­stellen dat ik niet anti-Amerikaans ben, ik ben dol op honkbal en vind dat de manier waarop zij sport bedri­jven en beleven een groot voor­beeld voor het Europese voet­bal zou moeten zijn. Genade­loos fanatiek maar met respect voor de tegen­standers en de sup­port­ers, waar­bij de laat­sten zich niet ver­la­gen tot spreekko­ren en hooli­gan gedrag.
Ik heb echter veel moeite met de manier waarop met name het bankwezen en daarmee de lob­by in de poli­tiek er zorg voor draagt dat de geloofwaardigheid van de belei­ds­mak­ers aan min­stens zoveel inflatie onder­he­vig is als de dollar.

De extra kap­i­taal­be­hoefte voor een deel van de 19 ​“ge-stressteste” banken wordt met 75 mil­jard dol­lar, als ​“man­age­able” aan het grote pub­liek verkocht. Het is vergeleken met de bedra­gen die eerder al zijn vri­jge­maakt inder­daad maar rimpel in de enorme dol­larzee, maar ik noem het normvervaging.

In 1998 kwam het door nobel­pri­jswin­naars opgezette hedge­fund LTCM in acute prob­le­men. Een sys­teem crises dreigde en een groep van 17 banken ging aan tafel om tot een oploss­ing te komen. (Er zijn wat fusies en over­names geweest maar vergelijk deze groep voor het gemak maar even met de groep van 19 banken die nu getest zijn.) Deze banken hebben uitein­delijk met 15 van de 17, gepar­ticipeerd in een 4 mil­jard dol­lar ste­un­fonds. Dit bedrag heeft de wereld slechts 10 jaar gele­den nog gered van een mogelijke sys­teem cri­sis en er waren 15 banken nodig om het op te hoesten!

Sail­lant detail : 
Lehman Broth­ers en Bear Stearns waren de 2 banken die afhaak­te. Er zijn sterke ver­moe­dens dat de snelle val van deze zak­en­banken in 2008, mede is veroorza­akt als gevolg van een reken­ing die de LTCM par­tic­i­pan­ten nog te ver­ef­fe­nen hadden. 

In 10 jaar tijd is een bedrag van 4 mil­jard dol­lar gede­gradeerd van het ultieme paar­den­mid­del tot een parac­eta­mol­let­je. Een bedrag van 75 mil­jard dol­lar, bij­na 20 keer zoveel (18,75 om pre­cies te zijn, but who cares?), wordt anno 2009 als ​“man­age­able” beschouwd. Dit is als je het mij vraagt een nor­mver­vaging van 1775% in 10,5 jaar en dan reken­ing ik nog geen cor­rec­tiefac­tor voor het feit dat de LTCM-red­ding in begin­sel niet als ​“man­age­able” werd ervaren. Uitein­delijk zal de geld­groei en nor­mver­vaging tot moeil­ijk ​“man­age­able” inflatie leiden. 

MAN­AGE­ABLE, is echt een prachtig woord. Het betekent immers niet dat je een prob­leem oplost maar dat je anderen het gevoel kan geven dat je het onder con­t­role hebt. Als ik naar Bernanke en Gei­th­n­er kijk, moet ik steeds vak­er aan Buur­man en Buur­man denken. Die 2 Tsjechis­che pop­pet­jes die van elk klus­je een slagveld mak­en, maar nooit in paniek rak­en. Mijn kinderen rak­en hier­door ook niet meer in paniek, ze lachen zich suf!

Aje­to!
Jan Maarten Knps
voor US Markets