China en de GoudenZIJKWOBstandaard

De Chinezen zijn dol op goud. Is dat om de gouden stan­daard te her­stellen? De Chinezen zijn ook dol op kop­er en staal, op baux­i­et, op ert­sen, op olie en op water. De Chinezen lijken wel over­al dol op.

Gouden Stan­daard en Dol­lar
De Gouden Stan­daard gaf de dol­lar de image dat hij volledig door goud gedekt was. Dol­lars kon­den alti­jd voor goud ingeruild wor­den en ander­som. Dat werd begeleid door het onver­mi­jdelijke plaat­je van Fort Knox met onafzien­bare rekken opgestapelde goud­brood­jes. Helaas kon nie­mand con­trol­eren hoeveel goud er echt was en of dat wel vol­doende was. Maar de rest van de wereld accepteerde het en had in de kluis als eigen reserves dikke stapels dol­lar­bil­jet­ten die bewaard wer­den alsof het goud was. Een vorder­ing op de VS was al genoeg om als basis te dienen om de eigen val­u­ta in omloop te bren­gen die op die manier gedekt was door de dollar=goud waarde. De wereld had een rotsvast vertrouwen in de VS.

Mar­shallplan
Dat sys­teem werk­te goed voor alle par­ti­jen. De Amerika­nen kon­den op grote voet lev­en en hebben daar­van flink geprof­i­teerd. De dol­lars die ze in het buiten­land uit­gaven kwa­men namelijk niet terug. Ze hebben aldus veel ​“gratis” kun­nen investeren in het buiten­land, veel bedri­jven waren/​werden Amerikaans. Het buiten­land beschouwde die dol­lars als een serieuze waarde en bracht op basis daar­van eigen geld in omloop waar­door de lokale economie func­tion­eerde. Het meeste bek­ende voor­beeld van zo’n geld­in­jec­tie met gedrukt geld als basis is het Mar­shallplan van na de oor­log. De Amerika­nen maak­ten een paar mil­jard dol­lar over en iedereen ging hier weer aan het werk. Fan­tastisch toch en een bril­jante vondst. Dat had­den we als Europa ook goed zelf kun­nen rege­len maar dom­i­nees verzin­nen zoi­ets niet. Zoals alti­jd kun­nen mensen met de vinger aan de geld­pers zich niet beheersen maar pas de laat­ste decen­nia is het echt fout gegaan met de hoeveel­heid dol­lars. Quan­ti­ta­tive Eas­ing is een onbeschaamde manier van geld drukken waar­bij ook geen enkele poging meer wordt gedaan een schi­jn van waarde­be­houd op te houden. ​“Ons teko­rt is jul­lie prob­leem” zei een Amerikaanse FED-pres­i­dent lang gele­den al eens tegen buiten­landse ver­slaggev­ers. En daar ston­den ze beteu­terd bij te kijken. Niet dat iemand toen wakker werd maar de sit­u­atie van de reserve­va­l­u­ta was toen al zo ingewikkeld gewor­den dat nie­mand een weg terug wist. Boven­di­en was er geen alter­natieve val­u­ta van een omvang die groot genoeg was om mon­di­aal accept­abel te zijn. Even leek de euro die rol gedeel­telijk over te nemen maar door al het geploeter van de laat­ste jaren lijkt die kans voor­lop­ig verkeken.

Het Zwarte Pieten is reeds lang begonnen
Zo brengt de FED onafzien­bare hoeveel­he­den dol­lars in omloop. Zolang die dol­lars zich niet mas­saal richt­en op beste­din­gen in de reële economie bli­jft de inflatie beperkt en bli­jft het sys­teem nog in stand. De VS is een land met een immens teko­rt op de betal­ings­bal­ans en dus komt dat gedruk­te geld over­al in de wereld terecht. Het spel wordt meege­speeld en zoals in het sprook­je van de kleren van de keiz­er doet iedereen net alsof er niets aan de hand is. Tot­dat het moment komt dat iedereen tegelijk door de deur naar buiten wil. Dat kon nog wel eens de economis­che melt-down zijn. Wie op dat moment de dol­lars bez­it heeft de Zwarte Piet. En ter­wi­jl Ned­er­land voor een stapel dol­lars een basisvoorzien­ing als KPN in de uitverkoop doet, pakt Chi­na het anders aan.

Het Chi­nese Wirtschaftswun­der
Chi­na heeft de laat­ste decen­nia de rol op zich genomen van ​“fab­rikant van de wereld”. Dat is een rol die ze zich met verve aangeme­ten hebben. Voor een groot gedeelte wor­den de Chinezen betaald met waarde­loos dol­larpa­pi­er, althans waarde­loos wordt het op een zek­er moment in de toekomst. De rest van de wereld staat er gnif­fe­lend naar te kijken hoe de Chinezen zich daar­voor uit­sloven. Wat de rest van de wereld ont­gaat is dat de Chinezen hele­maal niet van plan zijn de enorme berg dol­larpa­pi­er in de kluis te bewaren. Zolang de dol­lar zijn waarde houdt spe­len ze het spel mee maar zor­gen er wel voor de dol­lars zo spoedig mogelijk om te zetten in echte economis­che waar­den. Dat kun­nen bedri­jven zijn die ze opkopen bijvoor­beeld Leno­vo dat de IBM-com­put­er­fab­ricage over­nam. Hier en daar kopen ze een aut­o­fab­riek. Chi­na realiseert zich goed dat ze daar­bij ook de dure werkgele­gen­heid en de cul­tu­ur van dat land overne­men en de vraag is of ze dat wel willen. Chi­na zoekt het daarom vooral in een andere hoek: het ver­w­er­ven van grond­stof­fen. Als er iemand zicht heeft op hoeveel grond­stof­fen er nodig zijn voor zijn rol als wereld-fab­rikant is het Chi­na wel. Het beleid van Chi­na is er op gericht om zoveel mogelijk grond­stof­fen te kopen of de macht over de pro­duc­tie te ver­w­er­ven, het maakt eigen­lijk niet uit wat. Wie de grond­stof­fen heeft, heeft de toekomst. Met name in Afri­ka wor­den door Chi­na grote ontwik­kel­ing­spro­jecten uit­gevo­erd en infra­struc­tu­ur aan­gelegd. Tal van Afrikaanse dic­ta­tors bezit­ten nu dikke stapels dol­lars in ruil voor toekom­stige Chi­nese grond­stof­fen en delf­stof­fen. Het mag duidelijk zijn dat goud daar ook bij hoort. Niet alleen omdat het een schaars en dus waarde­vol economisch goed is, maar goud heeft nog een magis­che bijk­lank uit de tijd van de Gouden Stan­daard. Maar wie denkt dat Chi­na ooit een Gouden Stan­daard in zal voeren heeft het mis. Chi­na heeft al lang een nieuwe Stan­daard. Het is de ​“Gouden­Zil­ver­I­Jz­erKop­er­Wa­terOlieen­Baux­i­et Stan­daard” die tot in lengte van jaren garant zal staan voor de waarde van de Yuan. En de bewaarkosten zijn ger­ing want ze zit­ten nog in de grond.

Drs Paul Nagels
voor US Markets