Als er één index is, die overal ter wereld van nabij wordt gevolgd, dan is het zeker de Dow Jones Industrial Average. Dit jaar, om precies te zijn op 26 mei as., bestaat deze index der indices 110 jaar. Dat is een mooie gelegenheid om het ontstaan te belichten n van dit toch wel merkwaardig geestesproduct.
Biografie: de Dow Jones
Alles begon in 1882, toen een journalist uit Connecticut de beurs van New York bezocht. Deze journalist was toen 33 jaar oud en zijn naam was Charles Dow. Hij stelde vast, dat er nauwelijks sprake was van handel in aandelen, het zwaartepunt lag bij obligaties. Hij zette zich diep aan het denken en kwam tot de conclusie, dat gebrek aan transparante informatie over firma’s en hun aandelen aan de basis lag van deze toestand.
Dow, de denker Jones, de nieuwsgaarder Bergstresser, de sponsor
In Wall Street liep hij Edward Jones op het lijf, een collega en streekgenoot. Dow kon Jones er snel van overtuigen, dat er een gebrek was aan financiële berichtgeving. Jones was iemand die veel mensen kende en ze ook kon manipuleren. Op deze manier ontstond het contact met Charles Milford Bergstresser, een financieel journalist met veel gevoel voor budgetten en financies.
Charles Dow was iemand met rustig karakter, die graag op de achtergrond bleef, omringd door documentatie, statistieken en tabellen. Hij was het, die op het idee kwam een beursindex in het leven te roepen. Hij werd geboren in 1851 en stierf in 1902 op 51-jarige leeftijd.
Edward Jones was het gezicht van de onderneming, zeg maar de pr-man. Je kon hem meestal aantreffen op de beursvloer van Wall Street of in de omliggende pubs, waar hij gretig nieuwtjes verzamelde. Berucht was hij voor zijn woedeaanvallen als er iets niet klopte met zijn verwachtingen. Hij zag het levenslicht in 1856 en stierf in 1920. Hij had zich toen al 21 jaar teruggetrokken uit het actieve bestaan.
Nummer drie was Charles Bergstresser. Hij financierde het project en keek erop toe dat elke dollarcent goed werd besteed. Gierigheid was zijn handelsmerk. Men noemde hem ‘de man met de diepe zakken en de korte armpjes’. Van zijn geboortejaar zijn we niet zeker (1854?) maar we weten dat hij stierf in 1923.
Samen richtten ze in 1882 de firma Dow Jones & Co. op. Ze huurden een pandje vlak naast de New York Stock Exchange en begonnen ijverig nieuws te verzamelen uit de financiële en bedrijfswereld, dat ze verwerkten tot handgeschreven ‘newsletters’, getiteld ‘Customers’ Afternoon Letter’, vonden gretig aftrek en na 7 jaar telde het bedrijf al 50 werknemers.
In 1889 besloot het trio een eigen krant op te richten. De weinig inspirerende naam van hun nieuwsbrief veranderde op aanraden van Bergstresser in ‘The Wall Street Journal’ en op
8 juli 1889 verscheen het eerste nummer. De krant besloeg 2 tot 4 pagina’s en werd met de hand geschreven op flinterdunne velletjes (‘flimsies’) met ertussen carbonpapier. Onze vrienden Dow, Jones en Bergstresser konden zo 24 exemplaren in 1 keer maken!
Dat zijn naam vandaag niet meer bekend is, heeft Bergstresser zelf zo gewild. In de aanloop naar het ontstaan van de nieuwe index sprak men van de Dow-Jones-Bergstresser, maar hij stond erop, zijn familienaam weg te laten voor marketingredenen. En gelijk had hij, vinden we.
Hoe is Charles op het idee gekomen om een index te creëren? Het moet het resultaat geweest zijn van een lang denkproces. Gedurende jaren bestudeerde hij het wel en wee van bijna alle Amerikaanse firma’s. Hij stelde vast hoe de aandelenkoersen stegen en daalden en vroeg zich af wat erachter stak. Was het enkel en alleen het nieuws dat van deze firma’s doordrong tot het publiek? Uit de artikels die hij schreef in The Wall Street Journal blijkt dat hij vermoedde dat er een soort terugkoppeling in het spel was, dat er op en naar gaande cycli speelden die een algemeen sentiment uitdrukten.
8 juli 1889 verscheen het eerste nummer. De krant besloeg 2 tot 4 pagina’s en werd met de hand geschreven op flinterdunne velletjes (‘flimsies’) met ertussen carbonpapier. Onze vrienden Dow, Jones en Bergstresser konden zo 24 exemplaren in 1 keer maken!
Dat zijn naam vandaag niet meer bekend is, heeft Bergstresser zelf zo gewild. In de aanloop naar het ontstaan van de nieuwe index sprak men van de Dow-Jones-Bergstresser, maar hij stond erop, zijn familienaam weg te laten voor marketingredenen. En gelijk had hij, vinden we.
Hoe is Charles op het idee gekomen om een index te creëren? Het moet het resultaat geweest zijn van een lang denkproces. Gedurende jaren bestudeerde hij het wel en wee van bijna alle Amerikaanse firma’s. Hij stelde vast hoe de aandelenkoersen stegen en daalden en vroeg zich af wat erachter stak. Was het enkel en alleen het nieuws dat van deze firma’s doordrong tot het publiek? Uit de artikels die hij schreef in The Wall Street Journal blijkt dat hij vermoedde dat er een soort terugkoppeling in het spel was, dat er op en naar gaande cycli speelden die een algemeen sentiment uitdrukten.
Hij zocht naar een methode om deze cycli in een cijfer vast te leggen, een eenvoudig getal dat aangeeft hoe de globale markt aankijkt tegen de situatie. Waarschijnlijk heeft hij uren zitten denken en kladjes volkrabbelen terwijl zijn compagnons Jones en Bergstetter elk op hun terrein druk bezig waren. En opeens, dat was begin 1896, verscheen in The Wall Street Journal een merkwaardige tabel. Ze vermeldde netjes onder elkaar 11 bedrijven en hun koersen: Chicago & North Western, Delaware Lackawanna & Western, Lake Shore, New York Central, St. Paul, Northern Pacific Preferred, Union Pacific, Missouri Pacific, Louisville & Nashville, Pacific Mail en Western Union. U merkt het, spoorwegmaatschappijen waren populair in die tijd. Onderaan de tabel waren al die koersen opgeteld en gedeeld door 11. Geen poespas, simpele ine-mine-mutte wiskunde. De Dow Jones Index was geboren en verscheen vanaf dan geregeld in de krant.
Later vond Dow dat zijn index toch niet zo evenwichtig was en dat getal 11 was niet zo mooi rond. Na wat denk- en zoekwerk kwam en nieuwe lijst tot stand, samengesteld uit 12 bedrijven, die een breder, meer op de industrie afgesteld spectrum van de Amerikaanse economie vertegenwoordigden. Dit was de Dow Jones Industrial Average (DJIA), voor het eerst gepubliceerd op 26 mei 1896.
De kersverse DJIA bevatte 12 fondsen: American Cotton Oil, American Tobacco, American Tobacco preferred, Distilling & Cattle Feeding, General Electric, General Electric preferred, Laclede Gas, National Lead, North American, Tennessee Coal & Iron, Tennessee Coal & Iron preferred en U.S. Leather preferred.
De kersverse DJIA bevatte 12 fondsen: American Cotton Oil, American Tobacco, American Tobacco preferred, Distilling & Cattle Feeding, General Electric, General Electric preferred, Laclede Gas, National Lead, North American, Tennessee Coal & Iron, Tennessee Coal & Iron preferred en U.S. Leather preferred.
De eerste notering op 26 mei 1896 sloot op 40,94 punten. Een tweetal maanden later, op 8 augustus 1896 werd voor het eerst een all time low gemaakt op 28,48 punten.
De DJIA begon een tweede fase in zijn lange leven op 4 oktober 1916, toen nl. het aantal fondsen werd verhoogd van 12 naar 20. En 12 jaar later, in 1928, werd dit aantal verder uitgebreid naar het huidige aantal van 30. Van Dows oorspronkelijke 12 heeft er nog één een notering: General Electric.
Memorabele periodes in het leven van de Dow Jones waren de crashes in de 1920’ er en 1980’er jaren.
Met het inklappen van de internetbubbel van de Nasdaq bereikte de Dow Jones begin 2000 zijn all-time high op 11.750,20 punten.
In de beginjaren was de hoogte van de index nog eenvoudig te berekenen. Zoals hoger vermeld, telde men de koersen gewoon op en deelde het totaal door het aantal genoteerde fondsen.
Vooral aandelensplitsingen maakten het op een gegeven moment onmogelijk om de juiste waarde van de index te bepalen. Het waren de mensen van de The Wall Street Journal die met het idee kwamen om een “deler†in het leven te roepen om zo de verhoudingen meer naar de realiteit weer te geven.
De exacte manier van berekenen is gehuld in een waas van geheimzinnigheid. Men telt nog altijd de 30 koersen op, maar nu deelt men ze door een “magic numberâ€. Wat dat nummer precies is, kennen slechts enkele ingewijden.
Vooral aandelensplitsingen maakten het op een gegeven moment onmogelijk om de juiste waarde van de index te bepalen. Het waren de mensen van de The Wall Street Journal die met het idee kwamen om een “deler†in het leven te roepen om zo de verhoudingen meer naar de realiteit weer te geven.
De exacte manier van berekenen is gehuld in een waas van geheimzinnigheid. Men telt nog altijd de 30 koersen op, maar nu deelt men ze door een “magic numberâ€. Wat dat nummer precies is, kennen slechts enkele ingewijden.
Vandaag de dag is de DJIA als volgt opgebouwd:
Het bekijken van deze tabel zal u wellicht de wenkbrauwen doen fronsen. Zo heeft IBM (althans op
27 februari ll., dat kan over enkele maanden geheel anders zijn) veruit het grootste gewicht in de index
(5,8%) en heeft een kolos zoals General Electric een score van 2,4% (idem).
27 februari ll., dat kan over enkele maanden geheel anders zijn) veruit het grootste gewicht in de index
(5,8%) en heeft een kolos zoals General Electric een score van 2,4% (idem).
Zoals we al zegden: een rare index. Maar de DJIA is en blijft toonaangevend op wereldvlak. Een feit is, dat de 30 fondsen, in de wandelgangen 30 Dogs of the Dow (ander woord voor large caps) genoemd, niet de juiste afspiegeling zijn van de Amerikaanse economie.
Een ander twistpunt is het feit dat de fondsen in de Dow Jones index gewogen worden op de koers en niet op de markapitalisatie van het bedrijf achter het aandeel. Met andere woorden; aandelen met een hogere koers, wegen zwaarder door in de index, ongeacht de grootte van het bedrijf.
Charles Dow creëerde niet allen de beroemdste index, maar hij was ook de grondlegger van de “Railroad Average“. Ook deze index kwam in 1896 op de borden en behield zijn naam tot 1970. Toen veranderde de index in Transportation Average Index, een naam die tot vandaag nog bestaat. In 1929 kwam daar nog de Utilities Average Index bij. Op dit moment zijn er in de wereld veel Dow Jones indexen, waaronder b.v. de Dow Jones EuroStoxx 50, de Dow Jones Islamic Market, de Dow Jones Shanghai enz.
In alle geval zien wij de DJIA en zijn soortgenoten nog niet zo vlug van de schermen verdwijnen, tot spijt van wie het benijdt.
Jan Van Besauw
Columnist voor US Markets
Columnist voor US Markets
3 maart 2006.
Ondergetekende is gepensioneerd, hij schrijft voor US Markets columns en financiële berichten. Hij heeft op het moment van schrijven geen materieel belang of bezit in de besproken fondsen of bedrijven .
Reacties kunt u sturen naar: jan@usmarkets.nl