![](/images/legacy-images/images/070830-jvb-+-logo-McDonalds.gif)
Big Mac blaast 40 kaarsjes uit
Alles is begonnen met twee broers, zonen van een Schots echtpaar (alhoewel er ook aanwijzingen zijn dat hun origine in Ierland is te zoeken) dat op het einde van de 19de eeuw uitgeweken was naar de VS. In alle geval waren het deze broers, die zich in de toen nog prille food sector lanceerden, door in Californië hot dogs te verkopen. In 1940 breidden ze hun zaak uit met drive-in barbecues en later kwamen daar o.m. hamburgers bij. Richard “Dick” J. McDonald (1909−1998) en Maurice “Mac” McDonald (1902−1971) hadden als basisprincipe dat hun producten van stabiele kwaliteit en smaak moesten zijn en goedkoop. Daarmee legden ze de basis voor alle fast foodketens die nog zouden komen.
In 1954 kwam een partner het tweetal vervoegen: Albert ‘Ray’ Kroc (1902−1984). Tegen die tijd had de hamburger in vele vormen zijn intrede gedaan op de snellehapmarkt, maar Kroc was degene, die het aantal McDonald’s uitbreidde en de werkwijzen standaardiseerde.
In 1967, dus 40 jaar geleden, was er een McDonald restauranthouder die het nodig vond om iets nieuws aan te bieden. Deze creatieveling, Jim Delligatti genaamd, had rond zich gekeken en gemerkt dat er belangstelling was voor grotere hamburgers dan gebruikelijk. Hij begon in zijn keuken thuis te experimenteren en zo kwam hij tot de monumentale sandwich, waarover dit artikel gaat.
De Big Mac was geboren: een ‘broodje’ van 220 gram met ertussen twee hamburgers, een extra snee brood, kaas, sla, ui, augurken en een saus met geheim recept.
De eerste Big Macs gingen over de toonbank in Uniontown, Pennsylvania voor de prijs van 45 dollarcent. Het nu in dezelfde staat dat in de stad North Huntington een week geleden een heus Big Mac museum zijn deuren opende. Het is eigenlijk een combinatie van een museum en een restaurant, waar je allerlei memorabilia omtrent hamburgers en McDonald’s kan bewonderen.
Het was drummen op de openingsdag (24 augustus 2007), want de eerste 100 die zich naar binnen konden wringen kregen een jaar lang een Big Mac gratis elke week.
Op commercieel vlak kan deze reuzensandwich reuzencijfers tonen. Vorig jaar werden er wereldwijd 900 miljoen stuks van verkocht, waarvan 550 miljoen (61%) in de VS, 170 miljoen (19%) in Japan, 60 miljoen (7%) in Canada enz. Dit alles was in 2006 goed voor een omzet van 2,7 miljard USD (2 miljard euro) ofwel 12% van het zakencijfer van McDonald’s.
We komen nog even terug op de gebroeders McDonald en hun principe van uniforme smaak en kwaliteit. Tot de dag van vandaag blijft dit grondidee overeind, maar in sommige gevallen moeten concessies gedaan worden. Zo zijn er landen die strengere normen hanteren voor het vetgehalte en dat heeft dan zijn weerslag op de samenstelling van de producten.
In weer andere landen zoals India is rundvlees uit den boze en daar gebruikt men dan lamsvlees of kip.
Hoe dan ook, het receptje van Jim Delligatti is uitgegroeid tot een wereldproduct en daar mag hij fier op zijn. Meer nog, het gerenommeerde blad The Economist heeft de Big Mac Index in het leven geroepen als een maat van koopkracht in een bepaald land.
‘The Big Mac is here to stay’ hebben ze gezegd bij de opening van het museum in North Huntington. Maar wie weet is er ergens in een keukentje iemand bezig met de opvolger?
Jan Van Besauw
Publicist voor US Markets
31 augustus 2007.
Ondergetekende is een gepensioneerde marketing manager. Hij schrijft voor US Markets o.m. columns, nieuwsberichten en artikelen over diverse onderwerpen. Hij heeft op het moment van schrijven geen materieel belang of bezit in de besproken bedrijven of beleggingsinstrumenten.
Reacties kunt u sturen naar: jan@usmarkets.nl