Bewijzen beursmanipulatie: deel 2

In ons eerste artikel (DEEL 1) in deze reeks hebben we u het ontstaan geschetst van het Plunge Pro­tec­tion Team (PPT) naar aan­lei­d­ing van de beurscrash op ​‘Black Monday’, 
19 okto­ber 1987. We eindig­den met te zeggen dat de eerste grote test voor de werk­ing van het PPT er al vlug kwam, nl. in 1989.

In 1989, en het toe­val wil dat het weer­al was in de maand okto­ber, had de Dow Jones Indus­tri­al Aver­age (DJIA) nog­maals last van hoogtevrees. Op vri­jdag 13 okto­ber 1989 ver­loor deze index 190 pun­ten, dat is ca 6,9%.

Wat was er aan de hand? Ten eerste zat de schrik voor Black Mon­day er nog goed in. Er mocht niet veel mis­gaan of er was paniek. En op die beruchte vri­jdag de 13^de in 1989 kwam het nieuws, dat de lucht­vaart­maatschap­pij Unit­ed Air­lines in zware finan­ciële moeil­ijkhe­den ver­keerde. Dat was genoeg om een verkoop­golf op gang te bren­gen die eindigde met de geciteerde terug­val met 190 pun­ten ofwel ‑6,9%, het twaalfde erg­ste ver­lies in de geschiede­nis van de DJIA. Genoeg om je ern­stig zor­gen te mak­en. Temeer omdat het beursnieuws de dagen ervoor niet veel goeds beloofde, het gons­de van gerucht­en over fail­lisse­menten en tegen­val­lende economis­che cijfers.

Alle economis­che en finan­ciële hoof­den keer­den zich naar Wash­ing­ton. Daar zat immers de regering en alleen die werd geacht in staat te zijn ​‘iets te doen’ om de dreigende mon­ster­crash te vermijden.

Dit­maal had de regering een instru­ment tot haar beschikking dat ze dadelijk aan het werk zette: het PPT. 
Wie het PPT was, hebt u kun­nen lezen in voor­gaand artikel, maar we geven u toch nog even de samenstelling:

a) Trea­sury Sec­re­tary (Nicholas Brady),

b) de voorzit­ter van de Fed­er­al Reserve (Alan Greenspan),

c) de voorzit­ter van de Secu­ri­ties and Exchange Com­mis­sion (David Rud­er) en

d) de Com­mod­i­ty Futures Trad­ing Com­mis­sion (Susan M. Phillips).

Het PPT had eigen­lijk geluk dat het net week­end was, zodat er veel tijd voor over­leg en lob­byen was. Er werd druk getele­foneerd naar tradingfirma’s, make­laars, bankiers, beur­shuizen, verzek­er­ings­maatschap­pi­jen en noem maar op. Zon­der dat de feit­en offi­ci­cieel zijn beves­tigd, kun­nen we ervan uit­gaan, dat volver­strekkende financiële vol­macht­en en man­dat­en wer­den toegekend. 

Anders kon niet gebeuren wat die maandag geschied­de. Op grote schaal wer­den ​‘strate­gis­che’ aan­de­len gekocht bij voor­beeld insti­tu­tionele beleg­gers. De koersen begonnen te sti­j­gen, eerst aarze­lend, maar toch.

Het kwaad was bestre­den, de lont uit het kruit­vat getrokken, de beleg­gers haalden opgelucht adem en de Pop­pen­spel­ers zak­ten tevre­den onderuit in hun stoel. 

Dow Jones Indus­tri­al Aver­age, jaar 1989