Het kon haast niet lang meer uitblijven maar nu is het dan toch zover. Voor het eerst in ruim 40 jaar werd opeens “de gouden standaard” weer van stal gehaald.
De commissie die de Republikeinse Nationale Conventie in Tampa voorbereidt, meldde dat een voorstel tot terugkeer naar de gouden standaard ter tafel zal komen (de hand van rekenmeester en kandidaat vice-president Paul Ryan?). Kennelijk beginnen de Republikeinen water zien branden nadat nota bene toenmalig Republikeins president Nixon het uit 1944 stammende Bretton Woods model van tafel had gehaald. Hiermee werd destijds de weg bereid voor een gestage gratis import w.o. olie (tot op de dag van vandaag!) en een ongebreidelde geldcreatie. ‘The dollar is our currency but your problem’, zo stelde toenmalig minister van Financiën Conolly opgewekt tegenover de beduusde buitenlandse ministers van Financiën in die tijd. M.a.w. of “wij” maar de Amerikaanse tekorten wilden sponsoren. Vanwege de heftige inflatie in de jaren ’70 koos net benoemd Fed voorzitter Paul Volcker in 1980 terecht voor een sterk anti-inflatiebeleid en joeg de korte rente tot boven 22% (!) op. Kom daar nu eens om. Toen was de schuldquote veel lager en kon dat nog.
Vragen:
De vraag is wederom of een nieuwe gouden standaard qualitate qua onder de huidige omstandigheden haalbaar is. Immers, machthebbers zouden hiermee de vrije hand in de kapitaal- en geldmarkten opgeven. Tevens zou het hun handelen sterk beperken daar de betreffende geldhoeveelheid zou worden gepaard aan de beschikbare hoeveelheid goud. Onder een gouden standaard kan de geldhoeveelheid niet worden vergroot zonder de hieraan geparenteerde hoeveelheid goud te vergroten. Een tweede vraag die hieruit resulteert is dan voor welk percentage de geldhoeveelheid door goud gedekt zou moeten zijn. Gegeven de volledig uit de hand gelopen gelduitgifte en de voor bijna 100% gedegradeerde koopkracht van het fiatgeld zou je moeten denken aan 100% dekking (zie vorige column “Goud, Het Enige Alternatief”) .
Goudpariteit:
Ruw geschat ligt de Amerikaanse M2 Money Supply op $10 biljoen (12 nullen). Dit komt aardig overeen met de contante waarde van de ruim160.000 ton goud die ooit is gemijnd. De getaxeerde goudvoorraad in de V.S. doet op basis van de huidige goudprijs slechts $250 miljard of ca. 2,5% van wat benodigd zou zijn. Dus om op pariteit te komen zou de waarde van het goud met een slordige 4000% moeten stijgen resulterend in een goudprijs van bijna $70.000 per ounce. Bij een dekking van 50% zit je nog altijd op een slordige $35.000 per ounce. Dat zou betekenen dat alle in US$ genoteerde commodities grosso modo met dit percentage zouden stijgen. Een miezerige dekking van 10% zou dan de kosten van levensonderhoud al met een factor van ruim 4 doen toenemen. Hiermee zou direct de pleuris uitbreken. Dus dan toch maar geen Gouden Standaard maar wat dan wel in plaats van papier?
Om bovengenoemde reden wordt er door de ‘bullion banks’ in collaboratie met de Fed “met man en macht” gewerkt om de goudprijs zo laag mogelijk te houden teneinde daarmee de koopkrachtverdamping zo veel mogelijk uit het zicht te houden. Dat levert weliswaar uitstel van executie op met een almaar grotere verarming op de koop toe.
Andere ontwikkelingen:
Dinsdag j.l. kwam het Engelse clearinghuis CHL Clearnet Group naar buiten met het bericht dat het met ingang van 28 augustus a.s. “bereid” is goud in de specificatie van loco London als margindekking te accepteren tot een totaal van 40% van de over-the-counter (OTC) verhandelde edelmetaalcontracten. Dit zou dan gelden voor ‘forward contracts’ in Londen zowel als in Hong Kong. Loco Londen staat voor goudstaven van 400 ounces of 12,5 kg per stuk die in Londen liggen opgebaard.
Tevens werd daarop vrijdag j.l. door CME Clearing Europe, een in Londen gevestigd clearing huis van de CME Group (Chicago Mercantile Exchange), bekend gemaakt eveneens goud als margin onderpand op te nemen voor te verhandelen OTC commodity derivaten. Collega Intercontinental Exchange (ICE) kon toen niet achterblijven en kwam met het zelfde bericht naar buiten.
Voorts gaven illustere beleggers als John Paulson, George Soros en Jacob Rothschild te kennen “het papier” min of meer voor gezien te houden en grootschalig in goud te gaan maar ook handelshuizen, banken en zelfs “onze” Royal Dutch/Shell blijken voornemens hun belangen beter te beschermen, zo werd met zoveel woorden meegedeeld. Misschien worden deze partijen straks wel afgeschilderd als wegbereiders van de totale monetaire ineenstorting.
Schot voor de boeg?
Waarschijnlijk waren deze opeenvolgende berichten de aanzet tot de sterk gestegen goudprijs in de afgelopen week met meer dan $53 of 3,25%. Vooral de ‘bullion banks’ zullen weer met samengeknepen billen hebben gezeten (‘they got caught with their pants down’), omdat ze bij een dergelijke beweging hun shorts moesten afdekken hetgeen extra opwaartse prijsdruk oplevert. Er dient bijgevolg dan ook rekening te worden gehouden met een versnelling als short covering optreedt in combinatie met toenemende ‘gold hoarding’, versneld toenemende institutionele interesse en speculatief handelen.
Na een jaar stilstand wordt er in de markt geopteerd voor een nieuwe ‘gold rush’ temeer daar het Aziatische inkoopseizoen voor de deur staat. Vorig jaar speelde dit ook maar toen werd er na Labor Day hard ingegrepen. Mocht dat nu niet gebeuren dan geven de centrale banken daarmee aan hun grip op de markt te verliezen en dan staat voor goud en zilver de weg naar boven wijd open. Ook China dat met de inkoop van ruim 383 ton in het eerste halfjaar al veruit de grootste marktpartij is zal zeker niet lijdzaam willen afwachten. Dit geldt tevens voor de rest van Azië. Meer dan in welke andere regio ziet men daar deze zware bui hangen. Om dezelfde reden heeft die regio juist baat bij een “gedrukte” goudprijs om nog zoveel mogelijk op een redelijk inkoopniveau binnen te halen voordat het daadwerkelijk gaat regenen. Dit gegeven zou de goudkoorts op de COMEX mogelijkerwijs vooralsnog binnen de perken kunnen houden.
Heilloos geschutter:
Tot dusver wisten Ben Bernanke en Mario Draghi de meute aan het lijntje te houden door ter “verdediging” van de munt te dreigen nieuw (QE) geschut in stelling te brengen. Maar wat valt er de facto nog te verdedigen? Beide munten zijn totaal “uitgewoond”, beleend en de facto failliet. Alleen iedereen weet het nog niet. Ook het Europese goud met een waarde van ruim €440 miljard (als dat nog voorhanden is) biedt absoluut te weinig houvast tegen de ‘zillions’ aan gecreëerd europapier. In de V.S. zou Bernanke met een nieuwe QE ronde (“gelegaliseerde” koopkrachtroof) zich bovendien flink in de staart bijten daar zulks weer nieuwe vraag creëert met aanzet tot meer inflatie vooral gevoed door voedsel (droogte!) en energie. Als daarmee ook de rente stijgt, de obligatie- en de vastgoedmarkten verder onder druk komen te staan dan is QE in wezen een gepasseerd station, afgezien van het feit dat het een schaamteloze en zinloze optie was. Verder zou hiermee de derivatenmarkt onder nog grotere druk komen te staan.
Met nog geen 4% eigen kapitaal zijn de grootste banken ter wereld w.o. JP Morgan, Goldman Sachs, Bank of America en HSBC totaal geen partij meer voor een derivatenmarkt van ruim $200 biljoen.
Keynes gezien:
De grafzerk voor Keynes’ theorie had feitelijk al in 1971 besteld moeten worden, omdat je een gekunstelde economie met even gekunstelde groei‑, inflatie- en werkloosheidscijfers (waarom zijn bijvoorbeeld de meest inflatiegevoelige items als voedsel en energie er uit gehaald?) op den duur nooit in leven houdt. Deze theorie kan bijgevolg als een ‘idée fixe’ worden afgedaan.
Onze zwaar gemanipuleerde economie lijkt intussen verdacht veel op die van de voormalige Sovjet-Unie waar ook alles “kunst” was en op grond daarvan uiteindelijk met dictatuur en al ten onder is gegaan. Dan te bedenken dat de productiemiddelen, vastgoed en de hulpbronnen al in een vroeg stadium door de staat waren genaast dus de staat was nota bene puissant rijk. Daartegenover zwommen de sovjets in bergen waardeloos papier (bomen genoeg!). Dat doen wij nu ook hier.
‘Uncle Ben’ (volgens Ron Paul een bedrieger en dictator) die Keynes tot op het bot heeft bestudeerd (zegt hij) rest slechts z’n aangezicht te sluieren en zich voor te bereiden op levenslange boetedoening voor het nageslacht. Het verschoningsrecht dat het om een “experiment met een meer dan fatale afloop” ging mag hem met z’n kornuiten nooit worden vergund. Met alle oprechte kritiek van buitenaf werd nooit niks gedaan. “Onze” eigen beleidsmakers dienen zich dat eveneens zwaar aan te rekenen.
Naarmate de tijd voortschrijdt zullen JP Morgan’s woorden uit de jaren ’30 steeds harder nadreunen: ‘gold is money, paper is an illusion’.
Robert Broncel
voor US Markets