100 JAAR FENOMENAAL FOUTE FED

Op het 100-jarig bestaan van de Fed­er­al Reserve rusten wel 100 rede­nen om dit insti­tu­ut voor eeuwig en alti­jd te sluiten”, zo stond er op de ver­jaardag van dit insti­tu­ut op 23 decem­ber op Zero­hedge te lezen. Deze zin­snede was afkom­stig uit een artikel van Michael Sny­der die veel stof deed opwaaien met z’n nieuwe boek ​‘Begin­ning of the End’. In dat boek staat 23 decem­ber 1913 gegrift als een datum van ​‘infamy’. Op die dag waren veel Con­gresle­den absent, ter­wi­jl het grote pub­liek reeds in ker­sts­feer ver­keerde. Nu nog begri­jpen de meeste Amerika­nen niet (en even­zo daar­buiten, RB) hoe deze bank daad­w­erke­lijk functioneert.

Het artikel gaat verder: ​‘but under­stand­ing the Fed­er­al Reserve is absolute­ly crit­i­cal, because the Fed is the very heart of our eco­nom­ic prob­lems’ (het begrip van de Fed is ten ene male bepal­end omdat dit insti­tu­ut aan de basis van onze prob­le­men staat). Sinds het bestaan van de Fed hebben zich 18 recessies voorgedaan (w.o. de depressie van de jaren ​’30), is de koop­kracht van de dol­lar met 98% uit­ge­hold en is de nationale schuld met een fac­tor 5.000 geste­gen. Met als resul­taat dat dit op schulden gebaseerd sys­teem let­ter­lijk schuld­slaven van ons heeft gemaakt, resul­terend in de verni­etig­ing van de toekomst van ons nages­lacht.

​“Het huidi­ge pad is een doo­d­lopende weg. Als we de economie er bovenop willen helpen moeten we eerst af van dit in schuld gedrenk­te sys­teem, waarin de Fed de hoof­drol vervult”, aldus Snyder.

Hij gaf 100 rede­nen aan inclusief de in de aan­hef genoemde ​‘why the Fed needs to be shut down’, waar­van hieron­der een opsom­ming van de belan­grijk­ste.

# 1 – De Fed­er­al Reserve opereert in feite ​“onafhanke­lijk” van de regering en heeft zelfs plechtig voor de recht­bank verk­laard dat het geen ​‘agency’ van de fed­erale regering is en ​‘there­fore not sub­ject to the Free­dom of Infor­ma­tion Act’ (bijgevolg niet gehouden is nadere infor­matie te ver­strekken); de aan­deel­houd­ers zijn de sys­teem­banken en niet de fed­erale regering

# 2 – Ter­wi­jl de Fed­erale Reserve geen ​“agentschap” van de fed­erale regering is, is dit orgaan wel uit­gerust met een ​‘plein pou­voir’ om de banken en finan­ciële insti­tuten aan te sturen.

# 3 – Vol­gens Artikel 1, sec­tie 8 van de U.S. Con­sti­tu­tion is het juist het Con­gres uit­gerust dat met de macht is uit­gerust om geld te munten, de waarde en de coupures te bepalen alsmede die van buiten­landse valuta’s, dus waarom doet de Fed dat?

#4 — Op elk bankbil­jet staat ​“Fed­er­al Reserve Note” ver­meld; in de finan­ciële wereld geldt ​“een note” als een schuldinstrument.

NOOT: Op 4 juni 1963 vaardigde pres­i­dent Kennedy ​“Exec­u­tive Order 11110” uit die de U.S. Trea­sury machtigde om ​“Unit­ed States Notes” uit te geven gecreëerd door de Amerikaanse regering; vijf maan­den lat­er werd hij vermoord.

#5 – De Fed­er­al Reserve bepaalt de belan­grijk­ste renteniveaus; in een vri­je markt wordt de rentevoet bepaald door het vraag- en aan­bod­mech­a­nisme; de Fed is dan ook ver­ant­wo­ordelijk voor het bewust laag houden van de rente en voor het ontstaan van de bond bubbel

#6 – De Fed heeft de ware inflatieci­jfers sinds pres­i­dent Carter ver­huld, anders zou de inflatie (inclusief voed­sel en energie, RB) rond 8% zijn uit­gekomen (John Williams – ShadowStats).

#7 – Vol­gens Sny­der blijkt de Fed sinds het uit­breken van banken­cri­sis maar lief­st voor een bedrag van $16,1 biljoen aan geheime lenin­gen aan banken te hebben ver­strekt, waar­van hieron­der een opgave volgt:

Cit­i­group — $2.513 tril­lion
Mor­gan Stan­ley — $2.041 tril­lion
Mer­rill Lynch — $1.949 tril­lion
Bank of Amer­i­ca — $1.344 tril­lion
Bar­clays PLC — $868 bil­lion
Bear Sterns — $853 bil­lion
Gold­man Sachs — $814 bil­lion
Roy­al Bank of Scot­land — $541 bil­lion
JP Mor­gan Chase — $391 bil­lion
Deutsche Bank — $354 bil­lion
UBS — $287 bil­lion
Cred­it Suisse — $262 bil­lion
Lehman Broth­ers — $183 bil­lion
Bank of Scot­land — $181 bil­lion
BNP Paribas — $175 bil­lion
Wells Far­go — $159 billion

Wachovia — $142 bil­lion
Dres­d­ner Bank — $135 bil­lion
Soci­ete Gen­erale — $124 bil­lion
​“All Oth­er Bor­row­ers” — $2.639 trillion

#8 – Gedurende de laat­ste finan­ciële cri­sis kon­den diverse Europese banken onge­lim­i­teerde hoeveel­he­den geld opne­men bij de Fed tegen ultra-lage rente­tarieven; hoeveel weet niemand.

#10 – Sinds 2008 is de Fed bal­ans van min­der dan $1 biljoen naar ruim $4 biljoen gestegen. 

#11 – Sinds de intro­duc­tie van QE is de waarde van de oblig­aties die de Fed heeft opgekocht grot­er dan het totale bedrag aan over­hei­dss­chuld die de Amerikaanse regering heeft opge­bouwd sinds het pres­i­dentschap van George Wash­ing­ton in 1776. 

#12 – Het gros van het QE geld is beland bij de grote finan­ciële insti­tuten die daarmee hun eigen voordeel doen, zodat ​“deze vin­d­ing” kan wor­den beschouwd als een gigan­tis­che sub­si­die aan Wall Street – voor CNBC reden te verk­laren dat er sprake is van een ​‘ram­pant infla­tion’ in aan­de­len, oblig­aties, kun­st en Ferrari’s.

#13 – De Fed facili­teert de groei van de over­heid die op haar beurt de Fed bli­jft steunen.

Voor dege­nen die zich verder wensen te verdiepen in de organ­isatie, werk­ing en uitvo­er­ing van de Fed is het boek ​‘The Crea­ture from Jekyll Island’ beschreven door G. Edward Grif­fin aan te raden. Hij beschri­jft hoe de groot­ste banken samen met verte­gen­wo­ordi­gers van de regering hun plan­nen smeed­den om de Amerikaanse economie alsmede de nationale munt aan te sturen en achter de scher­men oor­logen te financieren zoals des­ti­jds de Japans-Rus­sis­che oor­log en lat­er WO II, de Kore­aanse oor­log, de Viet­namoor­log, Irak, Afghanistan alsmede de ​‘war on drugs’. Ken­merk­end in dit boek­w­erk is dat de Fed­er­al Reserve geen bank is maar een sys­teem, in de eerste plaats om de belan­gen van de onderliggende banken te dienen. M.a.w. de term ​“Fed­er­al” deugt totaal niet daar dit insti­tu­ut buiten elke con­t­role van de fed­erale staat staat. De uitvo­er­ing van de Fed­er­al Reserve Act in 1913 had tevens tot doel de rente op de staatss­chuld onder het hoofd ​‘Rev­enue Scheme’ te financieren, die moest wor­den opge­haald bij de Amerikaanse belast­ing­be­taler. ​‘So, here comes the Fed march­ing in’ 

Zie onder­staand ​“een” antwo­ord­bericht van het Witte Huis op mijn Open Letter.doc gericht aan pres­i­dent Oba­ma van 4 sep­tem­ber j.l. Je zou zeggen dat we aan de hand hier­van de toekomst wel weer met vertrouwen tege­moet mogen zien. Je kunt er ook uit lezen dat het Witte Huis als hoofd van de fed­erale regering ken­nelijk in kongsi ver­keert met de zoge­naamd ​“onafhanke­lijke” fed­erale bank. Verder heeft het nogal lang (sinds 4 sep­tem­ber j.l.) moeten duren voor­dat er uitein­delijk een ​“posi­tief” bericht deze kant uit kwam.

Kor­tom, een bericht om ​“bij­na” in te lijsten!

Decem­ber 26, 2013

Dear Mr. Broncel

It’s not exact­ly a secret that Wash­ing­ton has­n’t worked as well as it should. Between the con­stant grid­lock and par­ti­san­ship, most peo­ple just tune this town out. That was espe­cial­ly true this year when the gov­ern­ment lit­er­al­ly shut down.

Yet, even in spite of all that, thanks to the grit of the Amer­i­can peo­ple, this coun­try con­tin­ues to move for­ward. After the worst finan­cial cri­sis since the Great Depres­sion, folks are get­ting back to work and the econ­o­my is get­ting stronger.

And late this year, Wash­ing­ton took a cue — and man­aged to make some progress itself.

While it’s too ear­ly to declare a new era of bipar­ti­san­ship, what we’ve seen recent­ly is that Wash­ing­ton is capa­ble of get­ting things done when it wants to. And there’s an oppor­tu­ni­ty next year for this town to do its job and make real progress.

Here are just a cou­ple areas where there’s been progress made recent­ly — check them out, and then take a look at our full 2013 year-in-review.

For the first time in years, both par­ties in Con­gress came togeth­er and passed a bud­get. This bud­get does­n’t include every­thing that every­one want­ed — but our econ­o­my will grow a lit­tle faster, be a lit­tle fair­er for mid­dle-class fam­i­lies, and cre­ate more jobs because of it.

Our busi­ness­es cre­at­ed 2 mil­lion jobs in 2013. That’s more than 8 mil­lion pri­vate-sec­tor jobs in just over 45 months.

The econ­o­my is grow­ing. Just last week we learned that, over the sum­mer, our econ­o­my grew at 4.1% — its strongest pace in almost two years.

We’ve cut the deficit in half since 2009. That’s four years of the fastest deficit reduc­tion since the end of World War II — and it means we’re improv­ing our nation’s long-term fis­cal posi­tion while strength­en­ing our economy.

We pro­duce more oil in the U.S. than we import from abroad. Thanks to an all-of-the-above strat­e­gy, we’re reduc­ing our reliance on for­eign oil — and that means low­er ener­gy costs for consumers.

The Amer­i­can auto indus­try is thriv­ing. Last month, the auto indus­try added more than fif­teen thou­sand jobs. And just a few weeks ago, the Unit­ed States sold its final stake in Gen­er­al Motors.

Amer­i­cans are get­ting bet­ter health cov­er­age. Since Octo­ber 1^st, more than 1 mil­lion Amer­i­cans have select­ed new health insur­ance plans through the fed­er­al and state mar­ket­places. And mil­lions more are get­ting bet­ter health care thanks to increased pro­tec­tions and benefits.

There’s a lit­tle less grid­lock in Con­gress. Lead­ers in Con­gress took action so that exec­u­tive and judi­cial nom­i­nees (except to the Supreme Court) can be con­firmed with a sim­ple major­i­ty vote. Now we’re fill­ing crit­i­cal vacan­cies, and the gov­ern­ment will work bet­ter for Amer­i­cans because of it.

So while the pol­i­tics in Wash­ing­ton can be frus­trat­ing and change takes time, that’s no excuse for inac­tion. In the New Year, we need to help Amer­i­can busi­ness­es con­tin­ue cre­at­ing jobs, make sure Amer­i­cans are ready for those jobs, and make sure those jobs offer the wages and ben­e­fits that give fam­i­lies a fair shot at finan­cial security.

We also need to look out for those who are search­ing for a job. Con­gress needs to extend unem­ploy­ment insur­ance, some­thing we’ll be mak­ing a pri­or­i­ty when mem­bers come back to work.

There’s a lot of unfin­ished busi­ness, but there are also things we can build on. If you saw some things in this list that you think more peo­ple should know about, then pass them on.

Thanks, and hap­py holidays.

Dan Pfeif­fer
Senior Advi­sor
The White House

#14 – De Fed­er­al Reserve heeft de ontwik­kel­ing van de gigan­tis­che derivat­en bubbel gefa­cili­teerd die gezien de omvang van ca. $200 biljoen plus op enig moment ons finan­ciële bestel in één klap onderuit kan halen; van Gold­man Sachs is o.m. bek­end dat haar totaal aan derivat­en con­tracten maar lief­st 381 maal grot­er is dan het totale balansvermogen.

#15 – Sinds de opricht­ing heeft de Fed nog nooit volledig open­ing van zak­en gegeven (‘there has nev­er been a true com­pre­hen­sive audit’). 

#16 – De Fed heeft bij opricht­ing verk­laard: ​‘to pro­vide the nation with a safer, more flex­i­ble and more sta­ble mon­e­tary and finan­cial sys­tem’ met als gevolg dat de V.S. na 100 jaar op ruim $17 biljoen schuld zit (waar­van ca. $5,6 biljoen in buiten­landse han­den is), het­geen neerkomt op ruwweg 100% van het BBP en groeiend, buiten een slordi­ge $200 biljoen aan ongedek­te ver­plichtin­gen in de zorg- en pensioensectoren.

#17 – Ondanks het feit dat de economie ​“aantrekt”, heeft de Fed haar beleid slechts ​“gewi­jzigd” ‘ from QE to infin­i­ty to zero rates to infinity’.

Als #18 voeg ik toe dat oud pres­i­dentskan­di­daat Ron Paul de Fed betitelt als een insti­tu­ut ​‘pre­sid­ing over the worst eco­nom­ic reces­sion in our nation’s his­to­ry from which we have not recovered’.

In de zin deze recessie te keren, is het van vitaal belang te weten dat alle mark­ten tot in den treure wor­den gema­nip­uleerd, zoals dat ook ​‘bon ton’ was ten tijde van het zo ver­foei­de sov­jet- en chinocom­mu­nisme; dat zelfde gold en geldt voor het uit­bren­gen van economis­che sta­tistieken. Hoe dat gebeurt?

1. Het beheersen van de rente geschiedt mid­dels zgn. inter­est rate swaps, vol­gens de Office of the Comp­trol­ler (OTC) in notionele waarde thans van $12 biljoen, o.m. uit­gevo­erd door JP Mor­gan, Gold­man Sachs en Mor­gan Stan­ley via embed­ded bond trades waarmee de rente, dus ook de lang­jarige rente laag kan wor­den gehouden; hier­mee tre­den deze banken op als kop­er van de staatss­chuld (een com­plex pro­ces dat totaal niet transparant is en boven­di­en niet omkeer­baar op straffe van instort­ing). Dit pro­ces wordt geïni­tieerd door het Amerikaanse min­is­terie van Finan­ciën en aanges­tu­urd door de Fed. Het ​“mooie” is dat de hier­bij betrokken (systeem)banken nooit een ver­lies in hun derivaten­boeken lat­en zien.
2. Het Exchange Sta­bil­i­sa­tion Fund (1934) was des­ti­jds opgezet om de reser­ves­ta­tus van de dol­lar te kun­nen bli­jven schra­gen; hier­mee wor­den alle strate­gis­che mark­ten aanges­tu­urd, zow­el de finan­ciële, de grond­stof­fen­markt, energie en edel­metaal door de for­ward prices met longs en shorts te lijf te gaan alsmede de beurs van­wege de enorm opges­tuwde liq­uiditeit­en; de lang­durig lage rente, relatief lage energiepri­js (waarin de gevol­gen van cli­mate change bepaald niet zijn terug te vin­den), lage grond­stof­fen- en edel­metaal­pri­jzen sterken het financieel/​economisch feel good’ gevoel.

Zo bli­jft de rente ondanks de immense vraag naar kap­i­taal laag. Om dezelfde reden kan er goed­koop wor­den geleend om de beurs zon­der fun­da­mentele rede­nen te lat­en doorsti­j­gen, ter­wi­jl er in de oblig­atiesec­tor van­wege de lage rente en de inflatie geen droog brood valt ver­di­enen. Zomede zweeft de Amerikaanse WTI olie al jaren gemid­deld $20 onder de Brent­pri­js en is aardgas in de V.S. $15 dol­lar per m3 goed­kop­er dan in Europa. Anderz­i­jds, ter­wi­jl de vraag naar goud nog nooit zo groot is geweest, wordt mid­dels het inter­veniërend optre­den van het ESF de goud­pri­js op een peil gehouden waarop er voor de pro­du­cen­ten geen droog brood meer te ver­di­enen valt. Op dat peil vloeit er sub­stantieel veel fysiek goud van de regio met teko­rten naar regio’s met een over­schot (Verre en Mid­den-Oost­en), een beweg­ing die overi­gens van alle tij­den is.

Opnieuw merk ik op dat er in de main­stream media hier­van maar zo weinig naar buiten komt in het vooruitzicht dat zulks alleen maar sociale onrust veroorza­akt en de markt bijgevolg bij een omslag zoals gewoon­lijk op het ver­keerde been staat.

Al eerder in deze col­umn is gewezen op het feit dat met name Chi­na er alles aan doet om de ver­loren gegane koop­kracht van de dol­lar (waar­van het land met $3 biljoen in porte­feuille nog steeds zwanger is) mid­dels het mon­di­aal enig con­stante ruilmid­del (goud) te com­penseren. Om deze reden staat Chi­na toe dat de V.S. hun mark­ten tot in de klucht manip­uleren, zolang dit land met de rest in Azië relatief goed­koop edel­metaal kan bli­jven inslaan. Hoe meer kick­ing the can down the road’ hoe meer Chi­na tijd heeft om haar economie te ontwikke­len en tevens om zoveel mogelijk relatief goed­koop edel­metaal in te slaan. In Azië realiseert men dat in de (nabi­je) toekomst het ver­mo­gen niet meer wordt uitge­drukt in dol­lars maar in ounces!

Echter, de grote hoeveel­he­den die Chi­na en India (via de ach­ter­deur) thans inslaan zijn niet houd­baar. De vraag is over hoeveel goud de V.S. en Europa nog beschikken. Zodra blijkt dat de west­erse voor­raden nage­noeg zijn uit­geput en Chi­na niet meer in staat is om haar goudreserve in het zelfde rappe tem­po op te bouwen, zal de pri­js maar één kant uit kun­nen en ver­wa­tert tegelijk­er­ti­jd de reser­ves­ta­tus van de dol­lar. Voor de euro is dat even­min een opwekkend sce­nario daar ook deze munt reeds aan een zij­den draad­je hangt. Wan­neer voor Chi­na als gevolg hier­van de V.S. en Europa goed­deels als afzetge­bied weg­vallen, sti­jgt de kans op inter­na­tionale span­nin­gen. Het is geen toe­val dat de V.S. al enige tijd doende is om de mil­i­taire aan­wezigheid (op kosten van de rest van de wereld) in Azië verder op te voeren.

Ook deze beweg­in­gen zijn terug te her­lei­den tot de vol­strekt onver­ant­wo­ord cen­trale banken­beleid. Ron Paul heeft in zijn cam­pagne meerdere malen op dit beleid gewezen en hij zal naar alle waarschi­jn­lijkheid bli­jven voortleven met z’n slo­gan END THE FED!

Robert Bron­cel
31 decem­ber 2013

CC. pre­mier Mark Rutte

CC. DNB pres­i­dent Klaas Knot

PS. onder dankzeg­ging voor alle com­mentaren op mijn columns wens ik alle lez­ers een zeer gezond en bij­zon­der suc­cesvol beleg­gings­jaar toe.